Θαλασσοφόρος άνεμος
στα βράχια γονατίζει
Μια αλκυόνη άπειρη,
τρεκλίζοντας στην άμμο,
τον οίστρο κυνηγά
Ο ήλιος ολομέθυστος
στα σύννεφα σκοντάφτει,
χαμογελά γλιστρώντας
Σαν ντροπαλό παιδάκι
σηκώνεται δειλά
Βλέπει την αλκυόνη
και της φωνάζει
Vent venant de la mer
s'agenouille sur les rochers
Une alcyone infinie(sans experience),
titube dans le sable,
poursuivont l'oestre(la verve)
Ivre le soleil
trébuche dans les nuages,
il sourie en glissant
Comme un enfant pudique
se dresser timidement,
voit alcyone et il lui cris
poème de Ελένη Μωυσιάδου-Δοξαστάκη en traduction libre de Grecque...
Μ'ένα "γειά" χαιρετάμε την ποίηση, ντυμένη τον απλό, εικονογραφικό λόγο!
ΑπάντησηΔιαγραφήUn "salut" adressé à la poésie, habillée en paroles simples pleines d' images